کاغذ چسب داری که تبدیل به یک اختراع محبوب شد

وبسایت یک پزشک – علیرضا مجیدی: در سال ۱۹۶۴، اسپنسر سیلور، چسبی ساخت که اصلا خوب کار نمی‌کرد. آنچنان که باید قدرت چسبندگی نداشت و خشک هم نمی‌شد. هیچ چیز را به خوبی نمی‌شد با آن چسباند. با این همه، این شیمیدان شرکت تولیدی و معدن‌کاری تری ام، با خود اندیشید که چنین چیزی در زندگی روزمره می‌تواند کاربرد داشته باشد. سال‌ها، او با هر کس که در شعبه مرکزی شرکت تری ام واقع در مینه‌سوتا می‌دید، درباره این اختراعش گفتگو می‌کرد و سعی داشت دیگران را وادار کند که به این چسب و کاربردهایش بیشتر فکر کنند.

حدود ۱۰ سال بعد، یکی از کارکنان تری ام به نام آرت فری که اتفاقا عضو گروه کر کلیسای پاول هم بود، می‌خواست متن سرود را با استفاده از یک تکه کاغذ، به کتاب سرودنامه خود بچسباند، ولی خیلی اوقات هنگام خواندن، وقتی می‌خواست زیرچشمی به سرود چسبیده شده نگاه کند، آن تکه کاغذ افتاده بود. آرت فری ناگهان یاد مکالمه‌ای افتاد که دو سال پیش با اسپنسر سیلور داشته بود. با آنچه که اسپنسر سیلور اختراع کرده بود می‌شد، متن سرود را بی‌دردسر و بدون اینکه به زمین بیفتد به کتاب چسباند و بعد هم راحت، آن را جدا کرد.

و اینگونه بود که کاغذ چسب‌دار یا همان کاغذ استیک به وجود آمد.

این محصول برای شرکت تری ام رویداد بزرگی بود ولی در ابتدای امر در سال ۱۹۷۷؛ اصلا به لحاظ تجاری نتوانست موفقیتی به دست آورد. هیچ کس حاضر نبود برای یک دسته کاغذ چسبدار که اصلا کاربردش هم معلوم نبود پول بپردازد. تا اینکه تری ام بر آن شد که این محصول را برای تبلیغ به رایگان در اختیار مردم قرار دهد و بدین ترتیب بتواند مردم به به سوی آن جذب کند.

۹۴ درصد از مردمی که این محصول را استفاده کردند، نسبت به استفاده دوباره از آن ابراز علاقه نمودند. و به این ترتیب ایده تبلیغاتی تری ام نتیجه داد و کاغذ چسب‌دار محبوبیت عام یافت و توانست به اذهان مردم هم بچسبد!

اما چرا چسبندگی این چسب این طور بود؟ پاسخ علمی این است که همبسپارهای آکرولیت، سوسپانسیون‌هایی به وجود می‌آورند که به سطوح خاصیت نیمه‌چسبندگی می‌دهند.