چسب قطره ای (سیانو آکریلات)، چسبی که دو بار کشف شد

چسب قطره ای یا چسب سیانوآکریلاتی در سال ۱۹۴۲ توسط دکتر هری کوور (Dr. Harry Coover) در طی یک مطالعه و تحقیق بر روی ساخت موادی که مناسب ساخت نشانه گیر پلاستیکی شفاف برای قراردادن بر روی تفنگ سربازان متفقین در جنگ جهانی دوم باشد، کشف شد. او به فرمولی رسید که به سرعت به هر چیزی که تماس پیدا می کرد می چسبید. اما به طور عجیبی، با اینکه چنان کشفی دارای پتانسیل تجاری بود، دکتر کوور آن فرمول را به طور کامل کنار گذاشت.

۹ سال بعد و در سال ۱۹۵۱، دکتر کوور و همکارش در حالی که برای شرکت Eastman Kodak به عنوان محقق بر روی ساخت پلیمرهای آکریلاتی مقاوم در برابر حرارت برای ساخت سایه بان هواپیمای جت کار می کردند، سیانوآکریلات ها را دوباره کشف کردند. این بار دکتر کوور به پتانسیل بالای سیانوآکریلات ها به عنوان محصولی که به سرعت به انواع مواد می چسبید پی برد. چسب قطره ای در نهایت در سال ۱۹۵۸ توسط شرکت Eastman Kodak و با نام تجاری Eastman #910 به بازار عرضه شد.
به زودی شرکت Eastman Kodak امتیاز محصول Eastman #910 خود را به شرکت Loctite فروخت. شرکت Loctite آن را با نام تجاری Loctite Quick Set 404 به بازار عرضه کرد. بعدها شرکت Loctite ورژن خود را برای چسب سیانوآکریلات توسعه داد و آن را Super Bonder نامید. در طول دهه ۱۹۷۰ تولید کنندگان متعددی وارد بازار چسب قطره ای شدند و محصول خود را عرضه کردند.